Een onwijs bekende term die de laatste tijd rondgaat is toch echt wel ‘selfcare’. Millennials, Gen Z, Gen Y, in ieder geval de mensen van mijn generatie en die na mij, worden ermee doodgegooid op de social media. Ik vond het altijd echt verschrikkelijk. Al dat gedoe met een complete skincare routine, mediteren, tijd inplannen voor jezelf. Ik vond dat allemaal maar onzin. Het ging toch goed met me? Waarom heb ik dat dan nodig?
Ten eerste bleek dat het niet zo goed met me ging. Ik was mezelf weer helemaal aan het overwerken en zat altijd in een ‘ik zou zo graag…’ stemming. Ik zou zo graag meer willen sporten, meer vrienden willen zien, beter voor mezelf willen zorgen, meer tijd voor mezelf vrij maken. Ik wou het heel graag, maar deed het eigenlijk niet. Nu ik terug kijk, snap ik echt niet waarom ik dat nooit deed. Ik ben zelf toch de belangrijkste persoon waar ik mee moet leven?!
Ten tweede bleek dat, toen het me allemaal te veel werd en ik toch maar een beetje naar de ‘selfcare mensjes’ ging luisteren, dat het eigenlijk best wel werkte. Ik maakte mijn agenda wat leger en zette letterlijk een avondje ‘VRIJ HOUDEN’ in mijn agenda, om me vervolgens de hele avond te vervelen en vrienden te appen hoe verschrikkelijk het was, maar stiekem wel een klein beetje op te laden. Eigenlijk was het enige wat hielp tegen de drukte een pandemie waardoor ik (nood)gedwongen alle weekendjes weg af moest zeggen..
Tijdens de pandemie had iedereen zo zijn eigen talenten die hij of zij oppakte. De een vond z’n Picasso, de ander begon te bakken en sommigen werden zelfs echte fitboys en fitgirls. Helaas heb ik geen van de voorgaande guru’s in mezelf gevonden, maar ik ben wel lid geworden van een cult. De Curls Cult voor de Curly Girl methode. Een meeeeeega ingewikkelde routine met super veel stappen, aparte producten en een hoop geduld.
Toen ik nog een klein meisje was en nog niet mijn haar had verpest door het te verven en stijlen en weet ik het wat allemaal, had ik hele mooie krullen. Na al die mishandelingen van mijn haar, was ik die krullen vrijwel helemaal kwijt. (En ik mij maar afvragen hoe dat kwam…) Door de vele vrije tijd tijdens corona (en een tip van een aantal mensen dat het überhaupt bestond) ben ik maar begonnen met alle haarmaskertjes, nieuwe borstels, leave in conditioner en gel (ja, gel… je leest het goed). Met een beetje pech kan ik zo een uur bezig zijn met mijn haar wassen, in laten trekken, borstelen en scrunchen (krullen in mijn haar knijpen). En dan ben ik nog niet klaar… Dan is het wachten. Wachten tot mijn haar eindelijk besluit droog te worden en ik EINDELIJK mijn haar weer mag aanraken om het in vorm te knijpen. Een mega lang proces waar ik twee keer per week doorheen moet. Maar wat voelt het goed!
Doordat ik nu mijn leuke krullen terug heb, vind ik het ook de moeite waard om elke keer al die uren te investeren in mijn haar. Ik ben veranderd van iemand die om de dag d’r haar bostelde en verder niks deed, naar iemand die nu uren voor de spiegel staat en bezig is met selfcare… Hoe dan?! Het is zelf zo erg dat ik vriendinnen om tips vraag voor mijn (beginnende) skincare routine en het onwijs leuk vind om allemaal selfies van mijn krullen naar vrienden te sturen. Waar ging het mis? Of juist: wie had dat gedacht?
Wat ik hiermee wil zeggen is niet dat je bij de cult moet komen of je van jezelf moet houden en je leven moet leven zoals jij het wil (oke wel een klein beetje), maar vooral dat je soms tóch voor die ene kans moet gaan of een keer écht naar jezelf moet luisteren. Geef af en toe een beetje toe aan de hipster selfcare momentjes en ontdek gewoon wat het voor jou kan doen. Begin met dat nieuwe schilderij, wordt lid van de sportschool, ga je eigen smoothie bowls maken of ga gewoon bij die cult! Misschien helpt een nieuwe routine wel om juist de draai in je leven te vinden. Niet geschoten is altijd mis 🙂
Ems' Wereld 