Ode aan de kringverjaardag

Het is weer die tijd van het jaar. De blaadjes vallen van de bomen, regen klettert op de ramen en de lucht ruikt naar gevallen eikeltjes. De tijd waar de winterdip toeslaat en je vaker doorweekt dan droog thuis komt. Maar ook de tijd van blaadjes gooien in de lucht en die lekkere warme truien en dikke sjaals. De een doet de geur van eikeltjes vooral denken aan een dekentje op de bank met warme chocolademelk met slagroom, mij doet het vooral denken aan mijn verjaardag.

Als kind was ik altijd jarig in de herfstvakantie. Super fijn, want letterlijk al je vrienden waren vrij en hadden tijd voor je. Het doet me denken aan de tijd dat ik de hele dag uit het raam staarde tot de postbode en het bezoek kwam. En dan die kaarten.. Al die verjaardagskaarten in de brievenbus. Even snel geschreven door familieleden en kennissen, maar wat was ik er blij mee!

Ik stond ook altijd uren in de kou de oprit op en neer te lopen. Altijd zonder jas, want ik had natuurlijk een hele foute verjaardagsoutfit aan die ik meteen wilde showen aan al het bezoek. De woonkamer stroomde langzaam vol en de parkeerplaatsen in de berm namen af. Ik was druk in de weer met iedereen begroeten, 3 zoenen geven en me inhouden om niet het cadeaupapier meteen kapot te scheuren.

Ik kan me zelfs een jaar herinneren dat ik zo graag geen geld wilde voor mijn verjaardag dat ik stiekem (voor zover dat ging als kind) de buren langs ging om ze toch maar om die ene nieuwe pop van de Intertoys te vragen. Om vervolgens alsnog geld te krijgen zodat ik het zelf kon halen, wat ik natuurlijk niet deed.

Nee, mijn verjaardag was toch echt wel het hoogtepunt van het jaar. Gewoon een dag compleet voor jezelf en mensen die toch even een paar seconde de moeite nemen om je speciaal te laten voelen. En daar zat je dan. In die enorme kring vol mensen die speciaal voor jou gekomen waren. Met de schaal vol kaasblokjes, boterhamworst met augurk, gevulde eieren en de toastjes met smeersels die je alleen op verjaardagen eet. Tegenwoordig is dat ‘helaas’ niet meer zo.

Sinds het digitale tijdperk is het eigenlijk allemaal anders. Eerst nog op hyves berichtjes krijgen en je hele pagina vol hebben staan en toen toch steeds minder kaartjes en minder bezoek, want feliciteren op Facebook kan ook en na je 12e hoeft niet de hele familie meer over de vloer te komen. Geen brievenbussen vol met kaarten meer. Hoe ouder je wordt, hoe minder graag je verjaardag gevierd wordt. Voor de een vanwege bescheidenheid, de ander puur uit afkeer naar het aantal kaarsjes op de taart.

Eigenlijk vind ik dat iedereen blij zou moeten zijn met zijn/haar verjaardag. Als je een dag trots op mezelf mag zijn om die reden, is het dan wel! Hang lekker voor jezelf die slingers op. Eet die dikke slagroomtaart in je eentje op. Koop dat ene cadeautje voor jezelf. Maak die lijst met dingen die je komend jaar aan gaat pakken en wil doen. Zie het als een nieuwe start! Doe eens een dag wat je maar wil. Maar vooral: geniet.