Eigen advies opvolgen

Het is een poosje stil geweest op mijn blog. Om precies te zijn een maand. Hoewel ik enorm graag weer iets wou schrijven en wou delen, wist ik eigenlijk niet zo goed wat. Ik had het zo enorm druk met de studie, viel weer terug in oude patronen en er moesten belangrijke keuzes gemaakt worden over mijn toekomst. En ja… waar schrijf je dan over? Over hoe irritant online college is of hoe frustrerend huisgenoten kunnen zijn? Of misschien over hoe irritant mensen in de supermarkt kunnen zijn of waarom mannen in vredesnaam de wc-bril nooit omlaag kunnen doen? Een verhaal voor later misschien. Niks van dat alles voelde belangrijk genoeg om over te schrijven. Het is niet dat er niks over te schrijven valt. Ik kan uren praten over wat ik vind van de body positivity movement en de honderdste feministische golf. Discussies hoef ik daarover echt niet uit de weg te gaan. Maar iets wat ik wel uit de weg gegaan ben de laatste tijd is mijn eigen advies opvolgen.

Veel vrienden hebben vaak genoeg ondervonden hoe ik mijn levenslessen bij de psycholoog graag op hen projecteer. Een kritische vraag hier, een grappige opmerking om de sfeer te verlichten daar. Vaak weet ik wel wat ik moet zeggen of vragen om precies tot de kern te komen. Ik vind het dan ook echt heel fijn om vrienden te kunnen helpen met de dingen waar ik zelf ook doorheen gegaan ben. Tijd voor jezelf nemen, aanvoelen wat je nodig hebt, meningen van anderen wat meer loslaten, ontdekken wie je bent en wat je wilt. Anderen advies geven is voor mij niet vaak een probleem. Maar er zelf naar luisteren..

Een mooi voorbeeld is een filmpje van mij die donderdag online kwam. Ik had dat filmpje maandag gemaakt voor een platform om studenten te helpen met mentale problemen. In het filmpje praat ik over welke mentale problemen ik had tijdens mijn studie, probeer ik tips te geven aan anderen en vertel ik hoe goed het nu met me gaat. Ik geef daarin anderen het advies écht naar jezelf te luisteren, tijd voor jezelf te nemen en met vrienden te praten. 3 beloftes die ik mezelf maakte een tijd terug, maar totaaaaal niet naar heb geluisterd. Nouja, praten doe ik genoeg (sorry not sorry..), maar grenzen aangeven als ik voel dat ze eraan komen? En dan ook nog de tijd nemen om even een stapje terug te doen? Ho maar. Mijn eigen advies werd even mooi in mijn gezicht gedrukt, door mezelf nog wel..

En dan komt de tweestrijd. Druk met studie, veel moeten doen, maar eigenlijk voelen dat je tegen een muur aan loopt. Slechte nachten omdat je hoofd zo vol zit, maar weinig plek om de stress eruit te laten. Het grappige is dat ik zelfs tegen mijn praktijk ondersteuner zei dat het wel slim was deze maand af te spreken ‘want dan is het studeren weer begonnen en zal het wel weer minder gaan’. En dat merk ik niet alleen bij mezelf, maar bij de meeste studenten. Tijd voor jezelf nemen, als eigenlijk de studiedruk dat niet toelaat blijft lastig. Je kán namelijk niet zomaar om 12 uur ’s middags bedenken dat het je vandaag niet gaat lukken, toch? Dat je tot 5 uur gaat Netflixen, slapen of wandelen. Nee. Er moet gewerkt worden. Je kan verplichtingen immers niet uit de weg gaan. Dus dan dwing je jezelf voor de laptop te gaan zitten en kijk je elke 2 minuten op je mobiel omdat je geen motivatie hebt. Als je kijkt naar hoeveel moeite het kost om die 5 uur aan de studie te besteden, had je eigenlijk net zo goed lief voor jezelf kunnen zijn en je laptop dicht kunnen klappen of zelfs uit je raam gooien.

En eigenlijk is dat ook precies wat je moet doen: Jezelf tijd gunnen om over je maandagmiddag dip heen te komen, opladen en dan met volle vaart er tegenaan de volgende dag. Of de dag daarna. Of de week daarna. Het is écht oké om eens een weekje niet zo productief te zijn als normaal. Wie zegt dat je elke dag aan je veel te hoge eisen moet voldoen? Wie zegt dat je per se al die artikelen vandaag nog moet hebben gelezen? Een beetje lief zijn voor jezelf, maar ook realistisch. Je bent niet gemaakt om jezelf kapot te werken, je bent gemaakt om een fijn leven te leiden. Dus neem eens een keer een extra pauze als je voelt dat je het nodig hebt: You can’t pour from an empty cup.