Waarom heb je geen relatie? Je bent zo leuk!

Gastblog door Esmé

Hoi allemaal! Ik ben Esmé, 22 jaar en ik woon letterlijk naast Emmy in Nijmegen. En met letterlijk bedoel ik dat we het kunnen horen als de ander een stekker in het stopcontact steekt of de trap op loopt Dat schept toch wel een band, haha. Emmy heeft mij uitgenodigd om als gastblogger iets te schrijven over wat ik boeiend vind. In deze blog wil ik het graag hebben over relaties. En dan vooral over het niet hebben van een relatie. 

Sinds ik de 20 ben gepasseerd krijg ik steeds vaker vragen als: ‘Waarom heb je nog geen vriend, je bent zo leuk!’ of ‘Waarom denk je dat je nog nooit een relatie hebt gehad?’. Ik weet dat dit voorkomt uit interesse, en dat vind ik heel lief. Maar hoe meer mensen me vragen waarom, hoe meer ik het gevoel krijg dat er iets mis met me is. Waarom heb ik geen relatie? Waarom verlang ik er niet naar? Waarom is het nog nooit in mijn leven voorgekomen? Je gaat op gegeven moment toch denken dat er iets niet klopt in je hoofd. Want we zijn toch allemaal biologisch gezien afgestemd om een levenspartner te vinden?

Iemand heeft mij wel eens gezegd: ‘Maak je geen zorgen, jouw tijd komt nog wel.’ Ten eerste: ik maak me eigenlijk geen zorgen. Ten tweede: hoezo begint mijn tijd pas als ik een relatie heb? Ik ben allang begonnen hoor, pak de popcorn er maar bij!

Vanaf kleins af aan ben ik nooit echt bezig geweest met jongens (of meisjes for that matter). Ook keek ik op de middelbare school altijd een beetje met een scheef hoofd naar meiden die de hele dag alleen maar bezig waren met jongens en ook elke maand weer een nieuwe crush hadden. Ik voelde toen al dat dat totaal niet bij mij paste ( Oké, ik zal mijn One Direction crush niet ontkennen). Ik droomde liever over alle plekken die ik nog wilde bezoeken en alle dingen die ik wilde zien. Naarmate ik ouder werd bleef dat eigenlijk een beetje hetzelfde. Eerder dacht ik altijd: ooh als ik straks 18 of 20 ben komt die behoefte van zelf wel. Maar tot op de dag van vandaag is dat eigenlijk nog niet gebeurd.

Ik denk dat ik oprecht kan zeggen dat ik een hele goede band heb met mezelf. Ik ken mezelf, ik vertrouw mezelf en ik weet wat ik wil. Ik wil een leven leiden waarin ik weet dat ik altijd op mezelf kan terugvallen, wat er ook gebeurd. Ik snak enorm naar onafhankelijkheid en vrijheid. Ik wil alle deuren nu nog open hebben staan, doen wat ik wil zonder dat ik mezelf moet inhouden of rekening moet houden met een relatie. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat juist het hebben van een relatie ook een hele goede sleutel tot zelfkennis en zelfvertrouwen kan zijn. Een relatie werkt ook als een spiegel. Dus zo kan je jezelf ook leren kennen.

Toch heeft het idee van een relatie mij altijd een claustrofobisch gevoel gegeven. Ik ben op veel vlakken een control freak, ook als het over gevoelens gaat. En geloof me: ik hoop oprecht dat dit ooit veranderd en dat ik het los kan laten. Ik ben geen ijskoningin, ik herken ook echt wel een leuke jongen als ik hem zie! Het lijkt me juist super leuk om later met iemand mijn leven te delen, de wereld over te reizen en ‘s avonds samen met iemand aan tafel de dag te bespreken! Maar niet nu. Ik wil eerst wat van mijn eigen leven maken.

Mensen vinden het soms beetje raar als ik dat zeg. Dan zeggen ze: ‘Ja oké, maar je weet niet wat je mist.’ Prima, maar er zijn meerdere wegen naar geluk. En volgens onze maatschappij staat een relatie daarin vaak centraal. Daar is niks mis mee, want ik zie hoe blij en gelukkig mensen er van worden. Dat is juist heel mooi! Maar ik wil graag een beetje af van het beeld dat een relatie de bepalende factor moet zijn voor een gelukkig leven. Iedereen is anders en dat betekent ook dat we overal een andere waarde aan hechten.

Ik ben benieuwd hoe ik over 2, 5 en 10 jaar terug kijk op dit verhaal. Misschien sla ik mezelf wel voor de kop of ben ik precies hetzelfde gebleven. Who knows. Ik weet dan in ieder geval dat ik op het moment dat ik dit schreef gelukkig was en geluisterd heb naar mijn eigen behoeften. Uiteindelijk is dat waar het voor mij op neer komt: eerst één worden met jezelf, dan met een ander.  

Soms voel ik mij best alleen op dat gebied. Ik heb nu een flinke groep vrienden en vriendinnen die wel een relatie hebben of er geen hebben maar er wel graag een willen. En dat vind ik juist super leuk! Don’t get me wrong.. Maar ik ken bijna niemand die nog nooit een relatie heeft gehad. Soms heb ik het gevoel dat mensen relaties gehad willen hebben om maar te kunnen zeggen dat ze iets gehad hebben. Alsof het een soort status is. Ik ben heel benieuwd of ik de enige ben die hier zo over denkt. Dus mocht jezelf hier nou in herkennen, dan hoor ik dat heel graag!

Emmy, dankjewel dat ik dit verhaal via jou blog met de wereld heb mogen delen!

---